- oblubieniec
- oblubieniec {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mos IIb, W. oblubienieceńcze || oblubienieceńcu; lm M. oblubienieceńcy {{/stl_8}}{{stl_7}}'podniośle o mężczyźnie, który ma wziąć ślub; pan młody' {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
oblubieniec
Look at other dictionaries:
oblubieniec — m II, DB. oblubienieceńca, W. oblubienieceńcze (oblubienieceńcu); lm M. oblubienieceńcy, DB. oblubienieceńców 1. podn. «narzeczony, pan młody» 2. tylko w lm, podn. «para narzeczeńska, państwo młodzi» … Słownik języka polskiego
